Barszcz Mantegazziego - średnia toksyczność dla psów

Heracleum mantegazzianum

Barszcz Mantegazziego należy do rodziny baldaszkowatych (selerowatych), a rodzaju barszcz (Heracleum). Jest to roślina zielna, która pochodzi z Kaukazu, a do Europy Środkowej trafiła jako roślina ogrodowa około 1900 roku. Barszcz Mantegazziego wypiera inne rodzime rośliny, a do tego jest trujący.

Barszcz Mantegazziego bardzo szybko rośnie i osiąga wysokość od 1,5 do 2 metrów, ale w dobrych warunkach może osiągnąć nawet 4 metry. W pierwszym roku jest niewielki i ma tylko zielone liście, ale w drugim roku silnie się rozrasta. Pędy są puste w środku i rurkowate, pokryte drobnymi włoskami i czerwonawymi plamkami. Bardzo duże, ząbkowane i wielopalczaste liście przy odrobinie wyobraźni przypominają pazury niedźwiedzia (stąd np. ich niemiecka nazwa - Riesenbärenklau). W drugim roku pojawiają się duże, białe kwiaty baldaszkowe. Mogą mieć do pół metra średnicy i składają się z wielu małych łodyżek kwiatowych.

Byliny te żyją zwykle tylko 2 lata, ale mogą być również wieloletnie.

Uwaga: Jeśli w ogrodzie pojawi się barszcz Mantegazziego, należy go usunąć, zanim zakwitnie. Nie wolno jednak dotykać roślin. Zalecamy noszenie rękawiczek i stosowanie plastikowych worków. Najlepiej robić to po zachodzie słońca, ponieważ promienie UV aktywują toksyny.

Barszcz Mantegazziego - inne nazwy:

barszcz kaukaski
barszcz mantegazyjski

Barszcz Mantegazziego z białymi kwiatami

Barszcz Mantegazziego - co zrobić, gdy pies zjadł tę roślinę?

Barszcz Mantegazziego - jak trująca jest ta roślina?

Toksyczność:	(średnia)
Trujące części:	Cała roślina jest trująca.
Trująca pora:	-
Antidotum:	nieznane

ZATRUCIA WYMAGAJĄ SZYBKIEGO DZIAŁANIA:
Jeśli zauważysz u twojego psa objawy zatrucia, oznacza to zawsze nagły przypadek! Czas może zdecydować o szansie na przeżycie. Natychmiast zadzwoń do swojego weterynarza lub na pogotowie weterynaryjne i upewnij się, że przyjmuje tam lekarz, do którego niezwłocznie udaj się ze swoim psem. W terapii weterynarzowi pomoże wiedza, jaką rośliną zatruł się pies.

Barszcz Mantegazziego - występowanie

Gatunek:	rośliny dzikie i ogrodowe, bylina
Występowanie:	grunty rolne i pola, lasy łęgowe, ogrody, zarośla, parki
Region:	Europa, Europa Środkowa, Europa Wschodnia, Ameryka Północna
Kwitnienie:	lato, jesień
Owocowanie:	lato, jesień

Objawy

Barszcz Mantegazziego zawiera we wszystkich częściach rośliny toksyny (furanokumaryny), które jako toksyny kontaktowe pod wpływem oddziaływania promieniowania UV mogą powodować długotrwałe i poważne podrażnienia skóry. Furanokumaryny są wchłaniane przez skórę i mają działanie fitotoksyczne, co oznacza, że ich pełne działanie jest możliwe dopiero po naświetleniu promieniami UV. Jednak opary furanokumaryn, które wydobywają się szczególnie w gorące dni, również mogą powodować objawy i podrażnienia.

Następujące objawy mogą wystąpić po kontakcie z rośliną lub wdychaniu oparów barszczu Mantegazziego - nawet kilka dni po kontakcie z rośliną ze względu na ekspozycję na słońce:

rany i pęcherze (krwawe lub wodniste), zwłaszcza na nosie, faflach i wokół oczu lub uszu
swędzące zaczerwienienie skóry
objawy podobne do oparzeń
opuchlizna skóry, w szczególności może spuchnąć głowa
po krótkim czasie pojawiają się pęcherze i stany zapalne
pęcherze i podrażnienia mogą utrzymywać się przez wiele tygodni i prowadzić do powstania zapalnych i sączących się owrzodzeń
duszność, kaszel, mdłości
gorączka
wstrząs krążeniowy, wstrząs anafilaktyczny
trwałe zmiany pigmentu

Leczenie

Im szybciej podejmie się działania po kontakcie z rośliną, tym lepiej. Najlepiej jest natychmiast dokładnie umyć psa wodą z mydłem i unikać światła słonecznego.

Zatrucie barszczem Mantegazziego jest zawsze nagłym przypadkiem i należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii, ponieważ pies może zareagować szokiem.

Lekarz weterynarii może zastosować leczenie objawowe, w zależności od nasilenia objawów. Na przykład leczenie za pomocą kroplówek, leków przeciwhistaminowych, kortyzonu i okładów chłodzących. Antybiotyki mogą być przydatne w zapobieganiu wtórnym zakażeniom otwartych ran.